Koncert w La Scali ;)

Myślę, że czas już pokazać drugą lalkę. A właściwie lalka. To pianista (chyba dam mu Fryderyk :D). Wielkość zasadniczo ta sama, tyle że Hilda jest niska, a on bardzo wysoki :)

Przed pracą:

A tu przy pracy :)

I tu też:

Technika wciąż ta sama, tylko włosy inne - tym razem są z nitki. No i tradycyjnie część tekstylna niedomaga - nogawki wystrzępione (aj, w dodatku za krótkie i goła noga wystaje), wszystko razem mocno bezkształtne...

Co tam, i tak jestem z siebie dumna, że udało mi się stworzyć coś w rodzaju fraka ;) (Tak! Ma klapy z tyłu!)

Prac budowlanych ciąg dalszy

Robię postępy - jadalnia już prawie gotowa :) Oczywiście, będzie więcej mebelków i dodatków.

Boazeria to tradycyjnie podkładka bambusowa ;) Tym razem pomalowałam ją na różowo (ciekawe, najpierw za wszelką cenę usiłuję pozbyć się różu z fasady, a potem wprowadzam go we wnętrzach...). A tapeta to kremowy tłoczony karton do scrapbookingu.

Nie da się ukryć, że kredens w tle jest odrobinę za duży (co najmniej 1:18), ale co poradzić - bardzo go lubię, to prezent. Poza tym jest naprawdę ładny.

Chyba może zostać, jak myślicie?

Zrobiłam też kafelki do przedpokoju - czystym przypadkiem wyszły idealnie. Do ich wykonania użyłam kilkuletniej modeliny, którą musiałam przedtem uzdatnić :D Tzn. wrzuciłam kilka kostek piekielnie twardej i kruszącej się modeliny do moździerza, dodałam oliwy, wszystko utłukłam i potem wyrobiłam. Kolorowi się nie przyglądałam (był buro-paskudny), i tak kafelki po ugotowaniu zamierzałam pomalować i polakierować. Ale wrzątek robi z modeliną dziwne rzeczy... Kiedy kafelki wyschły, okazały się być w miłym, zielono-seledynowym odcieniu. W dodatku z ciekawymi żyłkami i oczkami z oliwy :) Wyglądają jak z jakiegoś rzadkiego kamienia, więc postanowiłam nic już z nimi nie robić.

Udało mi się dorobić ściankę działową pomiędzy przedpokojem a jadalnią (oryginalna była niepełna). Od strony jadalni po położeniu tapety już nie ma śladu sztukowania, z tej strony jeszcze widać.

Toaleta już częściowo sklejona. Ma nawet drzwi :) Ciągle jeszcze nie pomalowałam jej z zewnątrz, ale myślę, że przedpokój będzie utrzymany w zgaszonych niebieskościach.

Cynowa ławeczka to jedna z moich ulubionych miniaturowych zdobyczy. Ona z kolei jest ciut mała, ale... zawsze jest jakieś "ale", wbrew tytułowi bloga nie jestem przesadnie przywiązana do skali (hmm, do schodów też nie :D). Ławeczkę wygrzebałam parę lat temu z worka złomu (dosłownie) na warszawskim Kole, sprzedawca życzył sobie za nią 1 zł. Jest piękna i stara, sygnowana "Fino Italy" (przeszukałam Internet, ale niczego o włoskiej firmie Fino nie znalazłam). Brakuje jej jednej poręczy i jednej nóżki, będę musiała coś z tym zrobić.

Budowa postępuje :)

Porcelanka

Właśnie dotarł do mnie komplet łazienkowy, o którym pisałam parę postów wcześniej. Zestaw - co było do przewidzenia - made in China, ale jestem bardzo pozytywnie zaskoczona jego jakością (zwłaszcza w stosunku do ceny ;) ). Wszystko z porządnej, dość cienkiej porcelanki, motywy równo nadrukowane, elementy dopasowane... Kawałki plastikowe nie rażą, a w przypadku kranów - skutecznie udają metal (musiałam je porządnie opukać, żeby się zorientować, że to plastik). Do tego laleczka z biskwitu, dobrze pomalowana, z ładnie ułożonymi włosami. W komplecie jest jeszcze lustro (prawdziwe) w porcelanowej ramie, nie załapało się na zdjęcie:

Tu widać moim zdaniem jedyną (i podstawową) wadę zestawu. To skala. A właściwie - jej brak. Jedynym obiektem idealnie 1:12 jest umywalka. Kibelek jest trochę za duży, natomiast wanna... może tego nie widać, ale jest naprawdę bardzo, bardzo mała. Jest tak mała, że nagle stało się to jej wielką, nieoczekiwaną zaletą - mogę ją uznać za "prawie 1:24" i tym samym - włączyć do obecnego projektu :)





Może jest ciut wysoka, ale nie mam jeszcze posadzki w łazience, więc spokojnie będę mogła lekko wpuścić wannę w podłogę. Zresztą - od czego taborecik? :)
Dodatki to dosyć stare Lundby (metalowa półeczka, butelka, szczotka i waga) - z tych dawnych, dobrych czasów, kiedy Lundby mozna było jeszcze kupić w Polsce. Reszta - Sylvanian Families, większość pozuje prowizorycznie, bo słabo znoszę plastik w domku (chyba że to absolutnie niezbędne).


Korek z łańcuszkiem ukradłam z umywalki :)

Reasumując - nieoczekiwanie wzbogaciłam się o wannę (prawie) w interesującej mnie skali. Dla reszty sprzętów też kiedyś znajdę jakieś zastosowanie :)

Opowieści kuchenne

Hmm... Miało być o kafelkach w kuchni, ale same podłogi - trochę nuda ;) Tę, jak już wspominałam, zrobiłam z samoutwardzalnej glinki ceramicznej. Tzn. najpierw wycięłam kafelki, a jak podeschły - ułożyłam podłogę (i nieźle się przy tym namęczyłam). Efekt jest taki:

Nie da się jednak ukryć, ze głównym bohaterem fotki jest piec :)

Pisałam o nim ostatnio w komentarzach. Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze Allegro ani blogów miniaturowych (albo były, tylko ja nie miałam do nich dostępu, bo z Internetem łączyłam się na pięć minut przez telefon), zapragnęłam mieć w swoim domku porządną kuchnię. Miniatury kupowałam wtedy głównie podczas wakacyjnych wyjazdów za granicę. Piece, na jakie się natykałam, były po pierwsze piekielnie drogie, po drugie - w skali 1:12. Słabo się wtedy orientowałam , ale - o ile przy jakimś drobiazgu można się pomylić - nawet ja widziałam, że piec 1:12 byłby za wielki dla Hildy :)

Koniec końców, stwierdziłam, że skoro nie mogę czegoś kupić, to zawsze mogę spróbować sama to zrobić. Ponieważ, jako się rzekło, blogów (ani literatury przedmiotu) wówczas w Polsce nie było, pozostało mi kombinowanie na własną rękę i "z natury" :) O epokach też miałam wtedy słabe pojęcie, ale wiedziałam na pewno, że mój domek mieści się w jakimś ogólnohistorycznym "dawno", więc kuchenka gazowa nie wchodziła w grę. Postanowiłam skopiować to, co widywałam w Polsce, w wiejskich chałupach i pałacykach - czyli kuchenny piec kaflowy.

Chodziłam wtedy na zajęcia z ceramiki (do dziś czasem chodzę) i przy okazji zdefraudowałam trochę gliny :) W domu ulepiłam kuchnię, później mój nauczyciel wypalił mi ją w piecu ceramicznym. Potem już tylko farby i lakier do paznokci (wolałam nie szkliwić, bo to dość trudna sztuka na początku, dziś pewnie bym spróbowała) - i gotowe :)

Teraz się zastanawiam, czy nie dorobić okapu, pewnie też trochę podmaluję drzwiczki farbą metaliczną... Ale uważam, że - jak na tamte czasy i możliwości - piec jest całkiem udany :)

Miniaturki pochodzą z różnych źródeł i były gromadzone przez lata. Każda ma swoją historię - za długo by opowiadać :)

No to tyle tych opowieści kuchennych :)

c.d.n.

Parkiet w jadalni

Jak już pisałam, ostatnio pracuję głównie nad podłogami (w końcu warto zacząć od podstaw). Tutaj parkiet w jadalni. Wychodzi na to, że podkładki pod talerze są nieustającym źródłem inspiracji i materiałów dla polskiej miniaturzystki :) Tak, ten parkiet to też podkładka pod talerz, tym razem drewniana. Zakupiona na wyprzedaży w sklepie wnętrzarskim, składała się z kwadratów i prostokątów połączonych żyłką. Kwadraty poszły do magazynu (może kiedyś będą ładną posadzką w jakimś projekcie 1:12), z prostokątów ułożyłam podłogę w jadalni. Jest dość wysoka (ok. 5 mm), ale za to równiutka i w pięknym kolorze. Niczego nie musiałam ciąć ani malować, parkiet układał się jak marzenie :)

Mebelki mam od wielu lat, ostatnio dorobiłam tylko tapicerkę do krzeseł (kto miał do czynienia z Del Prado, z łatwością rozpozna materiał ;) ).

A tu Hilda w jadalni:

Oczywiście, mebli w pokoju będzie więcej - kilka mam, na jeden czekam, kolejnego (najchętniej ładnego kredensu) poszukuję :)

Taca to pomalowane na biało okucie starej buteleczki po perfumach:

Wkrótce reszta podłóg - kuchenna już gotowa, teraz dłubię przy kafelkach do przedpokoju.

c.d.n.

Ogłoszenie drobne

Nie, żebym robiła reklamę, ale na allegro pojawiło się właśnie coś pod nazwą "Zabawkowy zestaw porcelanowy" i wszystko wskazuje na to, że jest to kompletne wyposażenie łazienki w skali 1:12. Występuje w liczbie 50 egzemplarzy i w zawrotnej cenie 17 złotych (+ wysyłka).

Jak na mój gust sprzęty trochę zbyt bogato ozdobione, ale za te pieniądze chyba sama się skuszę - a conto jakiegoś bardzo przyszłościowego projektu w większej skali. Mam sporo miniatur 1:12, głównie z Del Prado, którego kolekcjonowanie przerwałam koło 70. numeru (udało mi się z tego skompletować całkiem przyjemny roombox kuchenny, kiedyś pokażę), no i zbiory własne... Wiadomo, że jak się już zacznie na dobre - na jednym domku się raczej nie kończy :)

Tak się tylko chciałam podzielić :)

Toaleta - work in progress

Prace nad podłogami pomału postępują - mam już parkiet w jadalni (trochę za wysoki, ale za to ładny) i posadzkę w kuchni. Zrobiłam ją z kafelków z samoutwardzalnej glinki ceramicznej. Po położeniu fugi (a tak naprawdę szpachli malarskiej) wszystko zamieniło się w dziwną mokrą bryłę w kolorze łososiowym. Już myślałam, że spaprałam sprawę, ale papier ścierny poszedł w ruch i teraz chyba nie jest źle. Pokażę wkrótce.

W międzyczasie pracowałam nad małą toaletą, o której pisałam poprzednio. Jakiś czas temu powycinałam ze sklejki potrzebne elementy, wczoraj przyszedł czas na klejenie i malowanie. Tu kilka fotek z placu budowy:

Boazeria jest zrobiona z bambusowej podkładki pod talerz :) Patent jest świetny (sama na to wpadłam, chociaż nie upieram się, że ja jedna) - podkładkę można ciąć nawet nożyczkami, w dodatku bambus jest naklejony na cienkim płócienku, więc nawet po pocięciu wszystko trzyma się kupy. W świecie 1:12 takie boazerie pewnie byłyby za drobne, ale myślę, że sprawdziłyby się np. jako wykończenia mebli.

Kafelki są z modeliny - trochę pracy mnie to kosztowało, bo wycinałam każdy osobno, ale jestem zadowolona z efektu.

Lubię w miniaturach efekt zużycia, podniszczenia - takie dodające realizmu drobiazgi (niedoścignioną mistrzynią jest tu dla mnie Sylvia z lotjesdollhouse). Chciałam, żeby ten wychodek był właśnie taki trochę po przejściach, stąd pożółkłe ścianki, nierówności etc. Chyba w pewnym stopniu się udało :)

Trochę dodatkowych szczegółów:

Kibelek nie jest mojego autorstwa - dostałam go dawno temu od znajomej babci, został kupiony na jakimś angielskim targu staroci (razem z umywalką, którą zamierzam przerobić na zlew). Zastanawiałam się, czy nie zrobić nowego z modeliny - ten jest troszkę toporny i nie stuprocentowo w skali - ale po namyśle uznałam, że pasuje do wnętrza, poza tym ma wartość sentymentalną :) Ostatecznie więc tylko dorobiłam spłuczkę i trochę skróciłam całość, obcinając część podstawy (na szczęście drewno było w miarę przyjazne w obróbce i dało się strugać, chociaż nie obyło się bez rozciętego palca).

Teraz pozostaje tylko skleić ścianki i przyczepić front (z otwieranymi drzwiczkami). Całość pomaluję z zewnątrz, jak już będę miała posadzkę i tapety w przedpokoju - wszystko musi pasować :)

c.d.n.